Tepe üstü kör kuyulara atmışlardı hani beni;
Kuyular kör, kuytular tenha boğukluklardı..
Üzerime abanmış ruhsuz karabasanlar vardı..
Sessiz çığlıklarıma su döküp, beni boğarlardı..

Sana ulaşmaya giden mesafeler vardı hani;
Çıkmaz sokaklarında kaybolup ta korktuğum..
Her çıkmaz sokak sana çıkıyordu oysa,
Sen de bir yerlerden çıksaydın ya karşıma..

Eşsiz cennetlerimin kanatsız meleğisin sen!
İnsafsız cehennemlerde yanmış olsam da..
Bu gece de varlığın kapladı ruhumu sonsuzlukta..
Sana ait bir çift göz, sulandı yine yollarında..